annette apon

Drie schitterende voorbeelden van zeer evocatief spelen met taal, bewust tegen onze taalgewenning in, waardoor die zeer puntig-beeldend wordt en preciezer ervaringen voelbaar maakt, die in veel woorden zouden verdwijnen. Eenzelfde toegespitste karigheid in het spelen onder de bewonderenswaardige regie van Annette Apon, die klaarblijkelijk uit haar film-regie-ervaring weet hoe heldersprekend spel juist met heel weinig kan worden – en waar de spelers ook in thuis zijn.
(Trouw)
Met subtiele, licht frivole accenten, die nooit appelleren aan primair instinctieve reacties, tast Discordia de theatrale grenzen af. Een Discordiaanse variant op de inmiddels doorgesabbelde Brechtiaanse vervreemding.
(De Volkskrant)
Maatschappij Discordia levert met deze drie stukken opnieuw een prachtige toneelbijdrage. De spanning die erin optreedt heeft te maken met de tekst maar evenveel met de vorm, de manier waarop Annette Apon (vooral bekend als regisseuse van de films Golven en Giovanni) geregisseerd heeft. Ze begrijpt Beckett, maar ook weet ze op een heel artistieke en esthetische manier dat kwetsbare medium toneel te beheersen. Vorm en inhoud ontmoeten elkaar in een welhaast volmaakte synthese.
(Haarlems Nieuwsblad)