annette apon

cast: catherine ten bruggencate, ria eimers.
een toneelschuur productie.

Wat tennissers en acteurs (m/v) gemeen zouden moeten hebben is de concentratie, het gespitst zijn op elkaars bewegingen en houdingen om zo elkaars psyche te doorgronden. In de voorstelling die ik zag was die concentratie bijna volmaakt. Hier was sprake van toneelspelen zoals dat hoort te zijn, intens en toch ontspannen, erop uit om elkaar onderuit te halen maar met liefde. De onderlinge band die tegenstanders in een sport als tennis hebben, kenmerkt ook goed acteren, dat wil zeggen risico’s nemen. Zo kan de zusterruzie van de verrukkelijke Jane Bowles de metafoor worden van mensen, in ieder geval vrouwen, die ondanks alle tegenstellingen bij elkaar horen. Wat een heerlijk dames-enkel, dit Deuce.
(NRC Handelsblad)
Onder regie van Annette Apon is iedere verplaatsing, sprong en uitglijder tot op de seconde uitgekiend.
Wat Deuce leuk maakt, is dat de speelsters elkaar binnen dat vastgestelde stramien toch weten te verrassen. Dat ene rare sprongetje van Eimers, die onverwachte uithaal van Ten Bruggencate, het is niet alleen leuk voor de kijker maar het brengt de tegenspeelster ook even uit balans. En zo wordt het toch weer een echte wedstrijd, ditmaal in toneelspelen. Wat me vooral aan Deuce bevalt, is het speelse van de operatie. Ten Bruggencate, de deftige ster van Persona en Publiekstheater, lijkt uit een keurslijf bevrijd en ze heeft er zichtbaar plezier in. Ik zou wel eens meer grootschalige produkties willen zien die met deze mentaliteit zijn gemaakt.
(De Volkskrant)